Το σύνδρομο του ''καλού παιδιού''

Το σύνδρομο του ''καλού παιδιού'' αναφέρεται στο άτομο που συνήθως παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:  

1. Βάζει σε προτεραιότητα τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων και όχι τις δικές του.
2. Δυσκολεύεται να πει ''όχι'' ή γενικότερα να βάλει όρια και αν το κάνει νιώθει τύψεις.
3. Θέλει να ''τα έχει καλά'' με όλους.
4. Επιζητά την αποδοχή απο τους άλλους, ακόμα και αν δεν είναι σημαντικοί για το ίδιο.
5. Έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις απο τον εαυτό του με αποτέλεσμα να αγχώνεται σε μεγάλο βαθμό.
6. Είναι πολύ αυστηρό με τον εαυτό του σε περίπτωση που κάνει λάθος. Ενίοτε δεν μπορεί καν να το δεχθεί και νιώθει ντροπή, ανάξιο αγάπης, εμπιστοσύνης και εκτίμησης.
7. Προσπαθεί να μην στεναχωρεί ποτέ κανέναν.
8. Δεν ζητάει. Νιώθει ότι αυτός που ζητάει γίνεται αυτόματα ''βάρος'' στους άλλους.

Αυτά τα χαρακτηριστικά κρύβουν απο πίσω ένα παιδί το οποίο έμαθε απο τους γονείς του ή/και το κοινωνικό του περιβάλλον ότι είναι αγαπητό, αξιέπαινο και αποδεκτό μόνο όταν είναι υπάκουο και κάνει αυτό που του ζητείται. Η κακή συμπεριφορά είναι ανεπίτρεπτη και μη αποδεκτή. Έμαθε πως το να θυμώνει είναι κάτι κακό και ότι δεν πρέπει να εκφράζει τα αρνητικά συναισθήματά του στους άλλους γιατί θα στεναχωρηθούν/θα θυμώσουν/ δεν θα το αγάπουν πια. Με λίγα λόγια έμαθε πως είναι αγαπητό και αποδεκτό υπό όρους. 

Το παιδί αυτό, αρχίζει και κρύβει τις πλευρές του εαυτού του που θεωρούνται μη αποδεκτές απο τους γονείς του και νιώθει ντροπή για αυτές. Μαθαίνει να μην τις επεξεργάζεται, να μην κατανοεί τον λόγο ύπαρξης τους, να μην τις δέχεται.

Ως αποτέλεσμα, στην ενήλικη του ζωή, το άτομο αυτό δεν έχει γνωριστεί πραγματικά με τον εαυτό του και δεν έχει αποδεχτεί ουσιαστικά ότι έχουμε και αδύναμες πλευρές που είναι ωφέλιμο να δουλέψουμε. Γιατί αν αφήσει τον εαυτό του να τις αναγνωρίσει, τότε θα νιώσει τα συναισθήματα αναξιότητας και μειονεξίας που είχε νιώσει στην παιδική του ηλικία.

Σε περίπτωση που ταυτιζόμαστε με τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι καλό να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι οι ''κακές'' πλευρές μας είναι αυτές που μας εξελίσσουν. Είναι η κινητήρια δύναμη μας, διότι χωρίς αυτές δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Δεν είναι κακό να βάζουμε όρια, να λέμε όχι, να ακούμε τις ανάγκες μας. Είναι ανθρώπινο, απαραίτητο και αξίζουμε να μας αγαπήσουν και να μας εκτιμήσουν παρά τις αρνητικές μας πλευρές.

Είναι σίγουρο ότι οι βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μας δεν αλλάζουν απο την μία στιγμή στην άλλη. Όμως με μικρά βήματα και θέληση μπορούμε να εξελιχθούμε και να απεγκλωβιστούμε απο αυτές.

Μοιράσου τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου μαζί μου (ανώνυμα αν θες) εδώ:

Και ακολούθησέ με στο instagram εδώ:  https://www.instagram.com/simple_psychology_blog/